Balans

01-01-2013 00:00

Balans 

 
Ik balanceer.
Balanceer op een randje.
Als ik de ene kant op val stort ik in.
Val ik de andere kant op, dan ontplof ik.
Ik wil niet instorten. Ik wil niet ontploffen.
Ik wil rustig verder gaan.
Als ik instort kan ik niet verder, ik wil verder.
Als ik ontplof kan ik wel verder.
Maar ontploffen betekend me verlagen.
Ik me niet verlagen.
Ik wil me niet verlagen tot iets wat anderen deden.
Als ik ontplof ga ik doen wat een ander mij aan deed, dat wil ik niet.
Omdat ik niet zo ben. Omdat het niet zal oplossen.
Ik balanceer en hoop niet te vallen.
Ik ga op zoek naar een bredere rand.
Ik ga op zoek naar mijn evenwicht.
En ja, ik weet wat dit gaat betekenen.
Om mijn evenwicht weer te vinden gaat het veranderen.
Ik verander.
Mijn huis verandert. 
Mijn leven verandert.
Nog even volhouden, nog even balanceren.
Een breder pad betekend, niet meer op het randje balanceren.
Een breder pad betekend, rust. Rust en ruimte.
Veranderen betekend dat ik dingen weg doe.
Oud gaat weg.
Oud betekend ook afstand nemen  van dingen die je niet kan veranderen.
Oud betekend ook afscheid nemen van mensen en dingen.
En als ik afscheid van je neem en je achterlaat dan komt dat omdat je dit zelf ver hebt laten komen.
Sommige dingen blijven.
Echter pijn en verdriet gaan weg.
Ik weet dat ik dingen achter me moet laten.
Soms kost het me moeite. 
Wat ik achter me laat is ballast. 
Is negatieve energie.
Ik moet verder.
Ik ga verder.
Steeds minder achter me kijkend.
Steeds meer de blik vooruit. Naar de toekomst.
Hoofd omhoog, rug recht.
Met iedere stap sterker wordend.
Met iedere stap wordt de weg breder.
Met iedere stap hervind ik mijn balans.

 
Terug