Stations Duif

 

Ik zit op het station en wacht op de trein.
Daar komt een duif aan.
Goh, wat hobbelt die apart.
Het is niet het standaard duiven-loopje.
Ik kijk naar de duif die rond hobbelt.
Als die in de buurt komt zie ik het ineens.
Het ene pootje is compleet vervormd.
Daarom hobbelt de duif dus.
De duif pikt links en rechts dingetjes tussen de tegels uit.
Ik kijk even naar de kiosk, ja die is open.
Zal ik een broodje kopen voor de duif?
Maar ja, ik heb geen zin in een broodje en een heel broodje is vast te veel voor de duif.
Ik blijf zitten.
De duif pikt rustig door.
Links en rechts, die heeft wel genoeg te eten.
Ik blijf naar de hobbelende duif kijken.
Die red het wel hier op het station denk ik.
Dan komt er een andere, grotere vogel aan.
De duif is duidelijk niet bang en de andere vogel vliegt snel weg.
Dan hobbelt de duif richting de trap.
Een vrouw die een stukje verderop staat ziet ook de hobbelende duif.
Ze buigt wat naar voren om de duif goed te bekijken. 
Ook zij ziet het pootje. 
En ook zij ziet dat de duif goed te eten heeft.
Dan hobbelt de duif tot de rand van de trap, daar blijft die zitten.
Ik weet niet wat de vrouw denkt, maar ze kijkt naar de duif.
De duif die bovenaan de trap zit.
Ik vraag me af, zal die de trap af hobbelen, tree voor tree?
Of zal die naar beneden vliegen?
Kan die eigenlijk vliegen?
De vleugels zagen er niet anders uit.
Dan komt er iemand de trap op.
Net als de man van de laatste tree het perron op stapt, slaat de duif de vleugels uit en vliegt weg.
Vliegen kan die dus nog prima.
Dat zit wel goed met de duif.
De duif vliegt weg van het perron.

 

Dag stations duif.