Intern Verdriet

Buiten

Ik zit in de kamer, de deur is dicht.
Buiten regent het, de deur is dicht.
Buiten schijnt de zon, de deur is open.
Ik zit in de kamer, de deur staat open.
Als ik wil kan ik naar buiten.
Ik kan gaan en staan waar ik wil.
De zon schijnt en ik wil naar buiten.
Ik sta op en loop naar buiten.
Ik loop buiten in de zon.

Zij zit in de kamer, de deur is dicht.
Buiten regent het, de deur is dicht.
Buiten schijnt de zon, de deur is dicht.
Zij zit in de kamer, de deur is dicht.
Als zij wil kan ze niet naar buiten.
Zij kan niet gaan en staan waar zij wil.
De zon schijnt, ze wil naar buiten.
Ze staat op en loopt naar de deur.
Ze blijft binnen in de schaduw.
Buiten schijnt de zon.

Zij wil ook naar buiten.
Zij wil vrij zijn.
Zij wil in de zon lopen.
Ja, zelfs in de regen wil ze lopen.
Zolang ze maar vrij is

Innerlijke kracht

Hoe ze het doet ze weet het niet.
Ze denkt niet.
Ze voelt niet.
Tijdens het misbruik is er niets.
Helemaal niets.
Stilte en leegte.
Niets is er.
Geen wereld.
Geen mens.
En zij is er ook niet.
Helemaal niets.

Later als ze alleen is dan is het er wel.
De pijn, het verdriet.
De eenzaamheid.
En ja ook dan is er stilte en leegte.
Stilte om haar heen.
Leegte binnen in haar.

Een innerlijke kracht houd haar op de been.
Iets diep van binnen in haar zorgt dat ze door gaat.
Door gaat met ademen. Door gaat met leven.
Soms wil ze niet, maar ze kan niet anders.
Ze wil stoppen, ze wil opgeven.
Maar diep van binnen zit een kracht die sterker is dan alles.
Ze weet het niet, ze voelt het niet.
Het is er wel.

In het begin voelde ze pijn en verdriet.
De tranen stroomde over haar wangen.
Nu is het anders.
De pijn en het verdriet die zijn er nog.
De tranen, die laat ze niet meer zien.
De tranen stromen van binnen.

Als de deur opengaat weet ze weer hoe laat het is.
Een knop gaat om.
Er is niets.
Helemaal niets.

Pas als ze weer alleen is straks is er weer wat.
Maar nu, nu is er niets.

Dag in dag uit gaat het door.
Ooit zal het stoppen.
Zal het ooit stoppen ?

Opgesloten

Daar zit ze dan. Opgesloten.
Ze wacht.
Ze is alleen, ze is bang.
Ze zit hier al zo lang.
Uren, dagen, weken, maanden, ja misschien al wel jaren.
Dag in dag uit zit ze hier.
Opgesloten.
In angst.
Ze kan niet weg.
Ze wil weg.
Ze wil haar vrijheid terug.
Ze wil niet meer bang zijn.
Bang voor iedere gestoorde gek die met haar naar bed wil.
Tegen haar zin.
Ze is veel te jong.
Ze hoort op school te zitten, te leren, te spelen.
Ze hoort niet opgesloten.
Ze hoort niet misbruikt.
Ze hoort niet verkracht te worden.
Ze is geen speeltje, ze is geen ding.
Ze is een MENS.
Helaas zijn er personen die daar anders over denken.
Ze sluiten haar op.
Ze zit in prostitutie.
Ze wordt misbruikt, ze wordt verkracht.
Keer op keer.
Ze is bang, ze huilt in stilte.
Er is maar 1 ding dat ze wil.
Weg!
Weg van al deze ellende.

Ik weet hoe het is.
Nee, ik zat niet in de prostitutie.
Nee, ik zat niet in een klein kamertje opgesloten.
Ja, ik ben wel jarenlang misbruikt en verkracht.
Ook ik wou weg.
Weg van alle ellende, alle pijn en verdriet.
Weg van de angst.

Ik ben weg.
Ik ben vrij.
Het is inmiddels heel wat jaar geleden maar ik weet nog hoe het is.
Ik weet hoe het voelt.

Om deze meisjes te bevrijden is geld nodig.
En aandacht.
Toen zat ik niet opgesloten in een klein kamertje.
Nu laat ik me wel opsluiten.
Vrijwillig, voor 12 uur.
Omdat ik aandacht vraag voor al die meisjes die opgesloten zitten.

Help ze alsjeblieft.
Kijk niet een andere kant op.
Denk niet:
Ik ken haar niet dus het is niet belangrijk.
Denk niet:
Het is ver weg, ik maak me niet druk.
Het is dichterbij dan je denkt.
Iedereen heeft recht op vrijheid.
Zij ook!

Op handen gedragen
 

Letterlijk worden ze op handen gedragen.
De ene hand plat onder de kist, de andere hand plat tegen de kist.
Vanuit het vliegtuig naar buiten. De zon in.
 Voor velen is er nu geen zon. Het is donker in hun leven.
Op handen gedragen naar de wachtende auto´s.
Vele handen dragen.
 Ze maken het werk niet lichter.
Vele handen op vele manier.
Hand naar het hoofd. Een saluut.
Hand op de kist.
Handen gevouwen. In gebed.
Op handen gedragen.
Eerst figuurlijk. Door familie, vrienden en collega´s.
Nu letterlijk op handen gedragen.
Door onbekenden. Door het leger.
 Op handen gedragen, naar de auto.
Zachtjes schuift de kist de auto in.
Een laatste saluut.
De deur sluit.
Kist na kist wordt op handen gedragen.
Kist na kist schuift zachtjes in de wachtende auto.
 Deur sluit na deur.
 Daar gaan ze.
De vliegtuigen zijn leeg.
Daar gaan 40 auto´s.
De eerste 40. Nog velen zullen volgen.
Daar gaan ze.
Onderweg naar de volgende stop.
De volgende stop van de vele die nog zullen volgen.
Een stop die niet gepland was.
Stop op een reis die anders gepland was.
Die een andere bestemming had.
Door hun familie, vrienden en bekenden op handen gedragen, figuurlijk.
En vandaag op handen gedragen, letterlijk. Door vreemden.
Blijf ze op handen dragen, figuurlijk. En straks nog 1x letterlijk.
Vele handen. Geen licht werk.
Op handen gedragen, onderweg naar hun eindbestemming.

Woorden:

Zomaar een gedichtje.
Het zijn woorden.
Ik kan je alleen maar woorden geven.
Graag had ik je wat anders gegeven maar dat kan ik niet.
Daarom geef ik je woorden.
Mijn woorden.
Woorden voor jouw geluk.
Woorden voor jouw wensen.
Mijn woorden voor jou.
Mijn woorden die jou dingen toe wensen:
Ik wens je geluk
Ik wens je liefde
Ik wens je kracht
Ik wens je mooie dingen
Ik wens dat je dromen uit komen
Of het nu iets kleins is of iets groots.
Ik wens en hoop voor je.
Ik duim voor je.
Ik denk aan je.
Ik luister naar je.
Ik leef met je mee.
Woorden.
Maar geen lege woorden.
Woorden die ik zeg, woorden met een betekenis.
Woorden die ik meen.
Vanuit de grond van mijn hart.
Als ik meer had kunnen doen voor je had ik het gedaan.
Maar omdat ik je alleen maar woorden kan geven, geef ik je mijn woord.

Voor mijn vrienden.

Iedereen kent ze wel, mensen in je leven die zeggen je vriend te zijn. Je ziet ze echter alleen als alles rustig is in je leven. Als alles goed gaat.

Ik heb een paar echte vrienden. Ze zijn op 1 hand te tellen. Maar dat is genoeg.

Echte vrienden zijn bijzonder.

Als ik het even niet zie zitten, zijn ze daar. Ze luisteren naar me. Ze praten met mij.

Als het nodig is slaan ze zelfs hun arm om mij heen.

Er zijn van die momenten dat ik denk, waarom doen ze dat? Dan vraag ik ze waarom ben je er voor mij? Er zijn genoeg redenen waarom ze weg kunnen gaan. Maar ze doen het niet. Ze zijn er gewoon. Nou ja, gewoon. Ik vind ze niet gewoon. Ik vind ze bijzonder en ik ben blij met ze.

Blij dat ze er zijn. Blij dat ze er voor mij zijn. Een luisterend oor, een vriendelijk woord. Een lief gebaar. Een arm om me heen.

Ze zijn er. Ik vraag maar niet meer waarom, want antwoord krijg ik toch niet.

Dank je wel dat jullie er zijn.

Gesprek in het lege

Ik heb al hele gesprekken gevoerd.
Jij weet het niet. Het was wel voor jou, maar niet met jou.
Gewoon omdat ik het niet kan zeggen.
Omdat ik het niet onder woorden kan brengen.
Omdat ik het je niet durf te zeggen.
Omdat het mijn gevoel is maar niet dat van jou.
Omdat het iets is wat ik hoop maar niet van jou mag verwachten.
Omdat ik je niet kan en mag veranderen.

En omdat het er toch uit moet, zeg ik het wel. Ik ze het tegen het niets. Tegen de laptop.
In mijn gedachten tegen jou.
De woorden komen niet over mijn lippen. Niemand hoort het. En niemand leest het.
Alleen ik lees het.

Gesprekken in het lege. Gesprekken van 1 kant. Een woord, maar geen weerwoord.
Geen instemming, geen ontkenning.
Niets.
Leegte.

Gedichtje voor die donkere dagen

Het is weer december het is donker.
Buiten is het donker, binnen is het warm en licht.
Niet voor iedereen is het binnen licht.
Ik ken mensen voor wie de kerst niet licht is.
Een geliefde is niet meer.
Een vriend, een maatje is niet meer.
Een geliefde is ziek.
Dan is deze maand ineens wel heel erg donker.
Niet alleen buiten maar ook binnen.
Ik zou graag mijn arm om je heen leggen.
Even laten weten dat je niet alleen bent.
Ik ben niet in je buurt, maar weet dat ik aan je denk.
Je bent niet alleen.
Je bent in mijn gedachten en in mijn hart.
Voor jou dit gedichtje.
Om je te laten weten dat ik aan je denk.
Ik wens je kracht en sterkte om door deze donkere dagen te komen.
Ook schenk ik je dit lichtje.
Als je naar dit lichtje kijkt weet dan dat ik aan je denk.

Ik schrijf